Μέ εὐχαριστία καί δοξολογία πρός τόν ἐν Τριάδι Ἕναν Θεόν, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἀξίωσε νά εἰσέλθουμε σέ ἕναν ἀκόμη νέο χρόνο τῆς Χρηστότητος καί τῆς Ἀγαθωσύνης Αὐτοῦ, ἑορτάσθη στήν Σύμη ἡ Δεσποτική ἑορτή τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Βασιλείου, Ἐπισκόπου Καισαρείας Οὐρανοφάντορος τοῦ Μεγάλου, τό Σάββατο 1η Ἰανουαρίου 2022.
Ἀφ’ ἑσπέρας, Παρασκευή 31η Δεκεμβρίου ἐτελέσθη μέ τήν αὐστηρή τήρηση τῶν ἰσχυόντων ὑγειονομικῶν μέτρων, ὁ Μέγας Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός στόν Ἱ. Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Τιμίου Προδρόμου, χοροστατούντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Χρυσοστόμου, συμπαραστατουμένου ἐκ τοῦ Ἱ. Κλήρου τῆς Νήσου μας. Παρέστησαν ὁ Δήμαρχος Σύμης κ. Ἐλευθ. Παπακαλοδούκας μέ τόν Ἀντιδήμαρχο κ. Νικήτα Γρύλλη, ὡς καί ἐκπρόσωποι τῶν Τοπικῶν Ἀρχῶν καί Συλλόγων. Μετά τό πέρας, ἐπραγματοποιήθη ἡ τελετή κοπῆς τῆς πρωτοχρονιάτικης Ἁγιοβασιλόπιτας, ὅπου ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας μετέφερε πρός τούς παρισταμένους τίς Πατρικές εὐχές καί Πατριαρχικές εὐλογίες ἐπί τῇ ἐνάρξει τοῦ νέου ἔτους 2022 τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, εὐχόμενος καί ὁ ἴδιος τά δέοντα γιά τό νέο Ἒτος. Τό φλουρί ἔτυχε στόν π. Χρῆστο Σταθόπουλο.
Τήν ἑπομένη κυριώνυμο ἡμέρα, ἐτελέσθη ὁμοίως εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ὑπό τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου μας, καί μετά τό πέρας αὐτῆς ἐτελέσθη ἡ Δοξολογία ἐπί τῇ ἐνάρξει τοῦ νέου ἔτους, παρουσίᾳ τοῦ Δημάρχου Σύμης κ. Ἐλευθερίου Παπακαλοδούκα καί τῶν λοιπῶν τοπικῶν Ἀρχῶν τῆς Σύμης.
Ἡ κατά σάρκα περιτομή καί ὀνοματοδοσία τοῦ Κυρίου, κατά τήν ὀγδόη ἡμέρα ἀπό τή Γέννησή Του, ἀποτελεῖ τήν βεβαίωση τῆς σαρκώσεως καί τῆς προσλήψεως ἀπό τόν Θεό Λόγο τῆς τελείας ἀνθρωπίνης φύσεως ἀναλλοιώτως καί τῆς εἰσόδου Του στήν ἀνθρώπινη καί ἐγκόσμια πραγματικότητα.
Σχετικῶς δέ μέ τήν μορφή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, αὐτός ὁ ὄντως Μέγας Πατήρ καὶ Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας, ἐγεννήθη τὸ 330 μ.Χ. στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας. Οἱ γονεῖς του Βασίλειος (καὶ αὐτός), ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου καὶ Ἐμμέλεια, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία, ἂν καὶ κατὰ κόσμον εὐγενεῖς καὶ πλούσιοι, εἶχαν συγχρόνως καὶ ἀκμαιότατο χριστιανικὸ φρόνημα. Αὐτοὶ μάλιστα ἔθεσαν καὶ τὶς πρῶτες -καθοριστικῆς σημασίας- πνευματικὲς βάσεις τοῦ Ἁγίου. Μὲ ἐφόδιο αὐτὴ τὴν χριστιανικὴ ἀνατροφή, ὁ Βασίλειος ἀρχίζει μία καταπληκτικὴ ἀνοδικὴ πνευματικὴ πορεία. Ἔχοντας τὰ χαρίσματα τῆς εὐστροφίας καὶ τῆς μνήμης, κατακτᾷ σχεδὸν ὅλες τὶς ἐπιστῆμες τῆς ἐποχῆς του. Καὶ τὸ σπουδαιότερο, κατακτᾷ τὴν θεία θεωρία τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ τὴν κάνει ἀμέσως πράξη μὲ τὴν αὐστηρὴ ἀσκητικὴ ζωή του.
Περιληπτικῶς ἀναφέρουμε τὴν πορεία τῶν δραστηριοτήτων του. Μετὰ τὶς πρῶτες του σπουδὲς στὴν Καισαρεία καὶ κατόπιν στὸ Βυζάντιο, ἐπισκέφθηκε, νεαρὸς ἀκόμα, τὴν Ἀθήνα, ὅπου ἐπὶ τέσσερα χρόνια συμπλήρωσε τὶς σπουδές του, σπουδάζοντας φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, ἀστρονομία καὶ ἰατρική, ἔχοντας συμφοιτητές του τὸν Γρηγόριο τὸν Ναζιανζηνὸ (τὸν θεολόγο) καὶ τὸν Ἰουλιανὸ τὸν Παραβάτη. Ἀπὸ τὴν Ἀθήνα ἐπέστρεψε στὴν Καισάρεια καὶ δίδασκε τὴν ρητορικὴ τέχνη. Ἀποφάσισε ὅμως, νὰ ἀκολουθήσει τὴν μοναχικὴ ζωὴ καὶ γι᾿ αὐτὸ πῆγε στὰ κέντρα τοῦ ἀσκητισμοῦ, γιὰ νὰ διδαχθεῖ τὰ τῆς μοναχικῆς πολιτείας στὴν Αἴγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία καὶ Μεσοποταμία. Ὅταν ἐπέστρεψε, ἀποσύρθηκε σὲ μία Μονὴ τοῦ Πόντου, ἀφοῦ ἔγινε μοναχός, καὶ ἀσκήθηκε ἐκεῖ μὲ κάθε αὐστηρότητα γιὰ πέντε χρόνια (357-362).
Ἤδη τέλεια καταρτισμένος στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, χειροτονήθηκε διάκονος καὶ πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Καισαρείας Εὐσέβιο. Ὁ ὑποδειγματικὸς τρόπος τῆς πνευματικῆς ἐργασίας του δὲν ἀργεῖ νὰ τὸν ἀνεβάσει στὸ θρόνο τῆς ἀρχιερωσύνης, διαδεχόμενος τὸν Εὐσέβιο στὴν ἐπισκοπὴ τῆς Καισαρείας (370). Μὲ σταθερότητα καὶ γενναῖο φρόνημα, ὡς ἀρχιερέας ἔκανε πολλοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη. Μὲ τοὺς ὀρθόδοξους λόγους ποὺ συνέγραψε, κατακεραύνωσε τὰ φρονήματα τῶν κακοδόξων.
Στοὺς ἀγῶνες του κατὰ τοῦ Ἀρειανισμοῦ ἀναδείχτηκε ἀδαμάντινος, οὔτε κολακεῖες βασιλικὲς τοῦ Οὐάλεντα (364-378), ποὺ πῆγε αὐτοπροσώπως στὴν Καισάρεια γιὰ νὰ τὸν μετατρέψει στὸν Ἀρειανισμό, οὔτε οἱ ἀπειλὲς τοῦ Μοδέστου μπόρεσαν νὰ κάμψουν τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ Ἁγίου. Ὑπεράσπισε μὲ θάῤῥος τὴν Ὀρθοδοξία, καταπλήσσοντας τὸν βασιλιὰ καὶ τοὺς Ἀρειανούς. Ἀκόμα, ἀγωνίστηκε κατὰ τῆς ἠθικῆς σήψεως καὶ ἐπέφερε σοφὲς μεταῤῥυθμίσεις στὸ μοναχισμό. Ἡ δὲ ὑπόλοιπη ποιμαντορικὴ δράση του, ὑπῆρξε ἀπαράμιλλη, κτίζοντας τὴν περίφημη «Βασιλειάδα», συγκρότημα μὲ εὐαγῆ Ἱδρύματα, ὅπως πτωχοκομεῖο κ.ἄ., ὅπου βρῆκαν τροφὴ καὶ περίθαλψη χιλιάδες πάσχοντες κάθε ἡλικίας, γένους καὶ φυλῆς. Ἐπίσης ὁ Μέγας Βασίλειος, ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἔργων του, ἔγραψε καὶ Θεία Λειτουργία, πού, μετὰ τὴν ἐπικράτηση αὐτῆς τῆς συντομότερης τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τελεῖται 10 φορὲς τὸ χρόνο: τὴν 1η Ἰανουαρίου (ὅπου γιορτάζεται καὶ ἡ μνήμη του), τὶς πρῶτες πέντε Κυριακὲς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τὶς παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων καὶ τῶν Θεοφανείων, τὴν Μ. Πέμπτη καὶ τὸ Μ. Σάββατο. Στὰ πενήντα του χρόνια ὁ Μέγας Βασίλειος, ἐξαιτίας τῆς ἀσθενικῆς κράσεώς του καὶ τῆς αὐστηρῆς ἀσκητικῆς ζωῆς του (ὁρισμένες πηγὲς λένε ἀπὸ βαριὰ ἀῤῥώστια τοῦ ἥπατος ἢ τῶν νεφρῶν), τὴν 1η Ἰανουαρίου τοῦ 378 ἢ κατ᾿ ἄλλους τὸ 379 μὲ 380, ἐγκαταλείπει τὸ φθαρτὸ καὶ μάταιο αὐτὸ κόσμο, ἀφήνοντας παρακαταθήκη καὶ Ἱερὴ κληρονομιὰ στὴν ἀνθρωπότητα ἕνα τεράστιο πνευματικὸ ἔργο.
Ἀκολουθεῖ φωτογραφικό λεύκωμα τῶν δύο λατρευτικῶν Συνάξεων.
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ - ΚΟΠΗ ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ
ΟΡΘΡΟΣ-Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ
